Signeren

Donderdagmiddag a.s. signeer ik 'Zeven dagen in juli' bij DeNegro Readshop in Bathmen, tussen 17 - 18 uur.

Ik ga natuurlijk wel weer geheel in Lavendelstijl! 

En voor de kopers is er zo lang de voorraad strekt nog een kleine attentie.

Via bovenstaande link kun je hem ook voor de e-reader bestellen. 

Verschillen

In Frankrijk praten benzinepompen tegen je en kan het gebeuren dat je koffiedrinkend in het lokale dorpscafé aan de overkant een dromedaris in een tuin voorbij ziet wandelen. En dan die lantarenpalen. Waar een Frans dorp zich in onderscheidt, is zijn straatverlichting, zijn laatste redding als het met het aantal bloemetjes dat ‘Village Fleurie’ aan moet duiden wat te wensen overlaat.

‘Composez votre code confidential’ beveelt een luide damesstem bij de zelftank van LeClerc en eigenlijk verwacht je dan dat wanneer je dat doet ze het cijfer voor cijfer na zal vertellen dus blijft je vinger even aarzelen na het intoetsen van het eerste getal. Dat gebeurt gelukkig toch niet. Waarschijnlijk is deze mondelinge behulpzaamheid bedoeld voor analfabeten, want blinden zie ik nog niet direct autorijden.

Wat die dromedaris betreft, er lopen ook een kameel, een paar ezels, twee rendieren en wat walibi’s in Villers-en-Ouche, een verder weinig opzienbarend Normandisch dorp in de Orne. Hun eigenares verhuurt ze voor evenementen in de ruime omgeving.  Ruim 800 inwoners heeft het dorp, er zijn een slager, een bakker en dus een café Tabac met een kruidenierswinkeltje er aan vast. De slager verkoopt sinds kort ook wat groente en fruit en tot vorig jaar was er ook de Quincaillerie van Madame de Pape: het type Winkel van Sinkel waar onvoorstelbaar veel te koop is behalve dat wat jij nodig hebt. En dan is er de Manoir, waar je een paar dagen per week uitstekend Italiaans kunt eten, klaargemaakt door Nicole en haar tanige Italiaanse moeder. Zus Barbara exploiteert de manege, waar altijd van alles te doen is. Nagenoeg ieder kind uit het dorp rijdt paard, want andere sporten hebben ze er niet. 

Tenslotte is er nog een heus Chateau in het dorp, een 17^de eeuws paleis met fraaie tuinen, in privébezit. In de zomermaanden kan het door de week ’s middags bezichtigd worden. Je krijgt dan een rondleiding, in het Frans. Als er kleine Franse kinderen bij zijn zwijgen die bewonderenswaardig lang, de hele tour. Mochten ze probéren iets te zeggen, is een strenge blik voldoende. Hoe doen ze dat toch, die Franse ouders?

En die lantarenpalen, op de terugweg besluit ik de volgende keer wat foto’s te maken. En als u nog gaat, let er eens op. Zo mooi! En onderscheidend!

Vakantie

Vreemd genoeg kennen de Fransen de uitdrukking: ‘Leven als God in Frankrijk’ niet. En in het Engels is het niet God, maar de Koning die zo leeft. Frankrijk scoort laag in Europese ‘bewonerstevredenheidsonderzoeken,’ véél lager dan Nederland. Onbegrijpelijk.

De afgelopen vier weken hebben wij echter weer behoorlijk genoten in dit land dat zoveel te bieden heeft. De prachtige regio Perigord Noir was voor ons een aangenamer verrassing en er is daar alles aan gedaan het de toeristen zo goed mogelijk naar de zin te maken. Dat heeft natuurlijk ook weer zijn schaduwkanten, want het is er druk en in het hoogseizoen vast gewoon overvol te noemen, want iederéén wil natuurlijk wel iets moois zien en beleven.

Dan is zo’n weekje La Noblet goed om weer een beetje af te kicken: hier rijd je op zondagochtend naar een dorp 30 km verderop voor een Vide Grenier en dan kom je één auto’s tegen. En de grote markt in L’Aigle is er echt voor de hele regio en je wordt er niet doodgegooid met alle mogelijke nutteloze hebbedingen en semi-kunstenaars die je op de markt in Sarlat ziet. En dat terwijl het hier ook mooi is, maar op een heel andere, minder overdonderende manier.

Maar goed, ook hier in La Noblet neemt het gewone leven alweer een aanvang als ik in wat vroeger de badkamer was en nu een wat onduidelijk bijkeukentje graag een nieuw fonteintje geïnstalleerd zag ( dat we overigens al tien jaar op zolder klaar hadden liggen). Met zijn gebruikelijke voortvarendheid pakt Hoofd Waterwerken dit project aan en dan springt na flink wat graafwerk de hoofdaanvoer waterleiding uit elkaar en zitten we om 17.45 ’s middags zonder water. Creatief als Hoofd Waterwerken en Hoofd Boer samen zijn sluiten ze de boel tijdelijk aan met een stukje slang, een gardenakoppeling en wat slangenklemmen. En het werkt, als de hoofdkraan, die op een kilometer in een bocht van de weg ligt, weer aan gezet wordt. Gelukkig maar, want Hoofd Waterwerken is uit deze hele escapade nogal bemodderd tevoorschijn gekomen dus een douche is eigenlijk wel nodig.

Het hele waterleidingsysteem blijkt met stukjes en beetjes aan elkaar geknoopt te zitten en het pijpje waardoor het water nu naar boven naar de douche gaat is ongeveer 12 mm in doorsnee, hetgeen meteen verklaart waarom er maar weinig druk is. Dit moet anders. Het ligt nu toch al half open, dus dan maar helemaal. Het wordt weer een hele studie en deze keer tappen we voordat het water er weer af gaat voor de zekerheid maar even een paar emmers voorraad. ‘Even een fonteintje ophangen,’ moppert Hoofd Waterwerken. Op mijn voorzichtige suggestie hier misschien toch een professional aan het werk te zetten wordt schamper gereageerd. Die pro heeft immers dat geknoei met die kleine pijpjes aangelegd! Hoe dit verder af gaat lopen….

Ondertussen schrijf ik tussen het bramen afknippen en onkruid wieden




 en alle andere dagelijkse klussen aan het boek dat ik al af had maar waar ik niet tevreden over was voordat  ‘Zeven dagen in juli’ verscheen. Ik heb het nu denk ik voor de vijfde keer gedeeltelijk om gegooid en nu komt er een lijn in waar ik wat mee kan. En ondertussen heb ik ook nog even een novelle geschreven, ‘Kwijt.’ Ik denk er nog even over na wat ik daarmee doe, misschien volgen er nog wel meer verhalen, dan kunnen ze in een bundel. Het is zeker zo dat de positieve reacties op ‘Zeven dagen’ erg stimulerend werken om met schrijven door te gaan.

Gluren naar de (camping)buren... Recensie geslaagde debuutroman 'Zeven dagen in juli' @DienkeCazemier op Dizzie.nl bit.ly/1sygJHO is natuurlijk een recensie om heel blij mee te zijn!